Een avondwandeling

Een paar jaar geleden maakte ik een avondwandeling.
Ik liep een behoorlijk gespierde jongen tegen het lijf. Hij kwam verward over, agressief. Hij liep dreigend naar mij toe en riep termen van: ik doe je iets aan. Ik kom net uit de gevangenis. Hij had een plastic tas bij zich vol met horrorfilms. hij kwam op mij af lopen. Ik voelde nogal wat angst en tegelijkertijd kon ik mij voorstellen dat hij het moeilijk had en eenzaam was. Ik had het niet echt een optie om hem uit de weg te gaan. Dus ik zei tegen hem: volgens mij heb jij het wel moeilijk gehad. Vind je het fijn om even op het bankje te komen zitten?
We zaten naast elkaar en hij vertelde wat over zijn leven. De agressie naar zijn ouders die hem nooit hadden gezien, erkent. Het was een heftige ervaring voor mij. Hij was volkomen onvoorspelbaar, toch kon ik hem zien en won ik zijn loyaliteit. Ik zei: vind je het fijn wanneer ik je help om wat rustiger te worden? Hij zei ok. Ik legde even mijn handen op zijn hoofd voor een rustgevende energieoverdracht. Vervolgens riep hij wat doe jij met mij! Toch vond hij het wel fijn en stond hij het toe. Hij zei: als iemand jou ooit iets wil aandoen dan roep je mij en dan kom ik bij je en dan sla ik ze helemaal in elkaar!
Hij had € 10 nodig, die had ik niet bij me. Dus hij liep mee naar mijn huis waar ik hem de € 10 kon geven. Als dank kreeg ik de zak met horrorfilms. Daar had ik niet echt behoefte aan, maar hij liet ze toch achter. De volgende dag stond hij weer voor mijn deur. Hij vroeg opnieuw geld. Ik zei ik heb geen geld voor jou, hij nam de films weer mee. Volgende keer belde hij aan, ik deed open en zei: ik merk dat ik wel een beetje angstig van je wordt. Dat raakte hem. Hij zei: dat hoeft toch niet met wat jij voor mij betekent. Hij ging weer weg en liet me met rust.
Wat ik eigenlijk ontdekte was dat eerlijkheid en liefde in deze situatie mij beschermden en de verbinding tot stand brachten waardoor we elkaar op een bepaalde laag konden ontmoeten. Op het moment dat er onbewuste angsten in mij was reageerde hij daar onmiddellijk op met agressie.
Wanneer er angst in het systeem aanwezig is, is het moeilijk om te verbinden, om aanwezig te zijn. Op die momenten is kwetsbaarheid vaak belangrijk. Vaak wordt dan onschuld zichtbaar. Ik vraag me wel eens af of kwetsbaarheid misschien hetzelfde is als onkwetsbaarheid?
Wat fundamenteel het probleem denk ik is waardoor mensen leven in een dergelijke geestestoestand. Is dat er eigenlijk geen liefdevol vangnet is voor deze mensen. Ik vind dat confronterend, ik merk ook een soort machteloosheid en verlangen om daar iets in te betekenen. Ik weet nog niet hoe dat vorm kan krijgen.
Er is een grote ongelijkheid op het gebied van het geven en ontvangen van liefde. En deze ongelijkheid weerspiegelt zichzelf maatschappelijk in de vorm van isolatie.
Ik ben me ervan bewust dat wij allemaal als collectief ongelijkheid creëren en in stand houden. Aan ene kant trek je de mensen aan waar je mee resoneert en die bij je passen. Maar je trekt ook de mensen aan die zich graag willen ontwikkelen of wakker willen worden, maar er in de ziel nog niet helemaal klaar of bereid voor zijn. Ergens bereid voor zijn betekent letterlijk dat zich door het proces van het leven een voorbereiding heeft voltrokken. Daardoor voel je je “bereid”.
Ik voel een verlangen dat mensen op alle lagen van de bevolking zouden beseffen dat veiligheid in het collectief alleen kan ontstaan wanneer mensen met de meeste pijn de mogelijkheid krijgen om te helen. Trauma, pijn, verslaving en lijden creëren onveiligheid, angst en gewelddadigheid komt altijd voort uit angst en trauma. Het is volledig geautomatiseerd gedrag van het lagere bewustzijn.